Neuzeneuze

Bent u ook een ruiker? Ik bedoel : hebt u de neiging overal uw neus in te steken? Niet uit bemoeizucht maar enkel en alleen voor de sensatie van het ruiken? Ik alleszins wel. Ik ruik aan mijn eten, mijn koffie, mijn boeken, ik ruik aan de verse was, ik snuif héél luid en diep na een regenbui of als ik na een treinrit in ons station vlak bij zee aankom. Ik ruik aan de bloemen en (on)kruiden tijdens mijn wandeling, ik steek mijn neus in de nek van mijn liefsten en adem diep in. Ik haat het als ik een verkoudheid heb en er een moment komt dat ik door mijn verstopte neus niets meer ruik en dus ook heel weinig proef. Altijd verschrikt dan : "wat als het nooit meer terugkomt?" Het is een zalige uitdaging op geur de ingrediënten van een gerecht te herkennen of met kleine snakjes inademend te snuiven als je probeert een geur thuis te wijzen. Geuren nemen mij ook moeiteloos mee naar het verleden : de wierook in de kerk op zondag, de aardbeiveldjes op weg naar school op een warme zomerdag. Seringen ruiken naar mijn eerste kalverliefde, warme melk en koemest naar onze vakanties op de boerderij. In de parfumerie van mijn groottante werd ik voorgoed verliefd op sandalwood en in mijn tienerjaren op patchouli. Ik hou van natuurlijke geuren en ben overtuigd van de kracht ervan. Ik ben een fervent aanhanger van aromatherapie.
Ik kan nog lang doorgaan over al mijn gesnuffel maar ik laat het hierbij want u begrijpt wel wat ik bedoel.
Vandaag kreeg ik op geurgebied een wereldreis aangeboden door een wel héél goede gids.
We bezochten exotische tuinen in Afrika badend in maanlicht en de slaapkamers van de harem van de sjeik. We maakten lange tochten over warm woestijnzand, door drukke soeks en langs Turkse baden. We aten kruidige gerechten, geraspte worteltjes en rijstpap met vanille. We liepen langs de zee vlak na een storm. Een spannend avontuur dat op sommige momenten zelfs ontroerend was. Maar het was de boswandeling die mij over de streep trok : met blote voeten over het mos, paddestoelen, dauwdruppels op groene planten en vochtig hout....O wat hou ik van mijn nieuwe eau de parfum!!

Herfst!

Mmmm, als de lucht naar appels en een klein beetje naar rottende blaren en paddenstoelen ruikt, als de zon niet zo meedogenloos meer is, als spinnen overal kantwerkjes hebben gehangen.
Dát is mijn tijd van het jaar. Ik ben een herfstmens. Niet dat ik ooit naar zo'n kleurenconsulente of ander nieuwtherapeutisch commercant ging om advies. Ik weet het gewoon van mezelf.
Kastanjes rapen, braambessen plukken, kleurrijke zonsondergangen en een tikkeltje weemoed omdat "het" weer voorbij is.Feloranje pompoenen, helrode rozenbottels.Het mag mistig zijn. En als het waait zwaaien de bomen frivool met confetti in alle denkbare schakeringen van bruin, groen en oranje.
Het grote afsterven, enkel en alleen om plaats te maken voor een nieuw begin. Het geeft mij het gevoel dat ouder worden zo slecht nog niet is.

Yes!!!!!

Nu horen ze het eens van een ander!

de tijd gaat snel

Hebt u dat ook soms? Dat u denkt : "ik schrijf even iets want dat is wel al een poosje geleden". En dan zet u zich nietsvermoedend voor uw verwaarloosde blog, en voor u het weet duwt u uw ogen weer in de oogkassen, klapt u uw opengevallen onderkaak weer dicht en legt u aan de huisgenoten uit waar die plotse massale en luidruchtige inademing van lucht voor nodig was?
Vertel op, hebt u dat ook?
Never mind eigenlijk, ik had het wél toen ik me hier zonet aan het schrijven zette.
Niet dat het niet leuk is, zo'n blog.
Niet dat ik niets te vertellen heb (of dat op z'n minst van mezelf vind).
Niet dat er niets te beleven valt (in wat voor een wereld leven wij, niewaar).
Het gaat gewoon veel te rap allemaal.
Moest onthaasten nog niet bestaan, ik vond het hier ter plekke uit want er is zó veel te doen en de tijd is zo weinig rekbaar.
Ik heb de hoop opgegeven om ooit als Tika uit Titatovenaar alles te kunnen
stilzetten met een eenvoudige handbeweging, maar kan er in dit Darwinjaar geen nieuwe natuurkundige opstaan die die mysteries verder ontrafelt? Een nieuw genie met liefst spectaculaire ontdekkingen?
Het zou anders wel Tijd worden!

Ook goed!

Ha! Al wie over het weer klaagt is een oude zaag! Zelfs in de lente is het leuk op de zeedijk te lopen en je kaken vuurrood te laten verven door de wind en het zand. En wat meer is : met zulk weer kun je achteraf naar huis om compleet zonder schuldgevoel schandalig grote hoeveelheden warme chocomelk te drinken! Innig tevreden word ik daarvan.

Wabi Sabi

Al eeuwen shoppen wij westerlingen in het Oosten. Niet alleen goedkope wagens en speelgoed worden daar vervaardigd, de Aziaten schonken ons eveneens wierookstokjes en vuurwerk om van heerlijkheden als de loempia, sojasaus,kroepoek en gelakte eend nog te zwijgen.
Ook hun wijsheden gaan erin als zoete koek. En nu heb ik het niet over de gelukskoekjes-met-spreuk die je thee vergezellen na een maaltijd bij de chinees. Ik heb het over Yoga, Zen en Ying Yang die al lang bij ons gekend zijn. Daarna kwam de Feng Shui overgewaaid. Letterlijk, want in geen enkele leefruimte mochten de elementen water en wind ontbreken.
Nu is de nieuwe dada Mindfulness en daarvoor ging men de mosterd in het boeddhisme halen - waar volgens mij tegenwoordig ook het gros van de tuinornamenten vandaan komt als je zo de folders van Blokker of de Floralux bekijkt.
Prachtig allemaal. Heel bedaard en diep en rustig en bezonnen en zo.
Maar het lukt me niet. Ik slaag er maar niet in het "perfecte samenspel van alle systemen in mijn lichaam" te bereiken. Om van de systemen daarbuiten - zoals mijn huishouden, werk en vrije tijd - veiligheidshalve nog te zwijgen.
En dan vraagt een mens zich bijwijlen wanhopig af of ze de enige is die niet in een constante staat van harmonie met zichzelf verkeert en niet in het bezit is van een geolied huishouden en een immer blinkend aanrecht.
En wat meer is : daar diep van binnen als ze héél eerlijk is ook niet echt behoefte aan heeft. Al dat ingetogene, berustende en onthechte is eerlijk gezegd niets voor mij.
Oosterse Wijsheid ligt buiten mijn bereik concludeerde ik bijgevolg deemoedig.
Tot ik in datzelfde Oosten Wabi Sabi tegenkwam.
Het was als thuiskomen : versleten zetels, ruwhouten tafels, schelpen, stenen en hout als "versiering", een servies waarvan geen één bord gelijk is.
Niets blijft bestaan
Niets is perfect
Niets is compleet
En daar de schoonheid van zien en rust in vinden. Dat hadden ze me wel eerder kunnen vertellen!
Ik ben al jaren Wabi Sabi en ik wist het geeneens.
Toen ik Vriend heel blij en enthousiast over mijn ontdekking vertelde vond hij zelfs spontaan dat ik de Wabiste Sabiste mens ben die hij kent.

Stokje cadeau

Het jaar maar goed en wel begonnen en Bart smijt al met stokken.
Braaf als ik ben heb ik het toch maar opgeraapt.


3 artiesten die ik vorig jaar leerde kennen
Shantel : per toeval gezien in Dranouter en al na de eerste klanken helemaal verkocht. Meeslepende Balkanfolk gebracht door en voor superenthousiaste mensen, meer moet dat niet zijn. Dat Stefan Hantel halverwege zijn optreden in het publiek sprong en zijn pas gekochte taxfree vodka met ons deelde heeft de aha-erlebnis alleen maar krachtiger gemaakt.
Amy Winehouse met haar Rehab. Haar stem, haar verschijning waar nu eens duidelijk géén marketingmachine achterzat, en de lyrics. Alles klopte voor mij. Doodzonde dat het meisje ondertussen overduidelijk zelf dringend aan rehab toe is, ik hoop dat ze het haalt.
Beirut : mij aangewezen door Jongste, past perfect bij mijn voorkeur voor de eerste ontdekking.

3 dingen die ik niet zal vergeten
Dat mijn pa na de ultieme check-up genezen werd verklaard van kanker.
Dat een vriend veel te vroeg gestorven is nadat hij meer dan een jaar weerwerk bood aan diezelfde kanker.
Ik ben by the way een krak in vergeten : (plaats)namen, data, titels van films en boeken. Maar mensen en dingen waar ik me goed bij voel, dát onthou ik. Wees daar maar zeker van.

3 blunders
Ongetwijfeld zal ik met mijn grote mond en veel te rappe tong weer vele mensen tegen de haren in gestreken hebben. Mijn welgemeende excuses, ik werk eraan.
Het lukt mij niet om af te vallen.
Op gebied van privé-paperassen allerhande ben ik een uitsteller die haar gelijke niet kent. Niet alleen op gebied van paperassen trouwens, het stokje waar ik momenteel aan schrijf ligt hier ook al een paar weken.


3 dingen om trots op te zijn
Ik zorg voor het milieu want gebruik meestal mijn trouwe paard Vielo en in de winkel neem ik NOOIT plastieken zakskes.
Ik tref het met mijn gezin en Vriend, mijn familie, mijn vrienden en mijn werkplek en ik durf stellen dat dat ook voor een stuk aan mij te danken is.
Ben al vele jaren samen met een vriendin "barmoeder" tijdens het bloedgeven en tussen de getapte pintjes en geschonken koffie's door geef ik zelf ook (bloed).

3 gekochte of gekregen dingen
Alle liefde, alle dagen, van alle mensen en dieren rond mij.
Mijn fruitpers, geheel onverwacht en daarom zo pakkend.
De speciale familie-almanak gekregen van Zus die in mijn keuken aan de muur hangt en elke dag zijn praktisch nut bewijst.

En hier stokt het stokje.