Als u nu denkt dat ik het bloggen beu ben dan zit u er volledig naast. Er gaat geen dag voorbij of ik sta op met het vaste voornemen en het prettige vooruitzicht vandaag toch echt iets te "placeren". Maar er is zo veel te doen, te zien, te beleven, en dat is allemaal zo ongelooflijk interessant en niet te missen dat het schrijven erbij inschiet.
En alhoewel het nog lang geen Nieuw Jaar is maak ik nu al het goede voornemen sommige van mijn spannende belevenissen iets vaker aan mijn blog toe te vertrouwen. Alhoewel dat spannend en interessant en niet te missen vooral in the eye of the beholder is vrees ik.
Ondertussen weet ik wél dat het Opgezette Hondje nog steeds op hetzelfde adres woont. Ik belde zekere dag heel stoutmoedig gewoon aan en vroeg aan zijn Madam hoe het met hem ging.
Bleek dat Hondje schrikbarend snel bleekte.
Om zijn teint te behouden moest Hondje naar de schoorsteenmantel verhuizen, ver van het raam en het zonlicht.
Taxidermisten aller landen, verenigt u en kom naar De Bedenkers met een antiverkleurspray! En rap een beetje!
Ik wil gerust zelf blijven kliederen met afbrokkelende speculaas in m'n koffie en m'n onderbroek trek ik nog wel een paar jaar geheel zelfstandig aan als ik daarmee dode dieren van een donkere toekomst op de schouw kan redden.
