woensdag, januari 23, 2008

Stokje cadeau

Het jaar maar goed en wel begonnen en Bart smijt al met stokken.
Braaf als ik ben heb ik het toch maar opgeraapt.


3 artiesten die ik vorig jaar leerde kennen
Shantel : per toeval gezien in Dranouter en al na de eerste klanken helemaal verkocht. Meeslepende Balkanfolk gebracht door en voor superenthousiaste mensen, meer moet dat niet zijn. Dat Stefan Hantel halverwege zijn optreden in het publiek sprong en zijn pas gekochte taxfree vodka met ons deelde heeft de aha-erlebnis alleen maar krachtiger gemaakt.
Amy Winehouse met haar Rehab. Haar stem, haar verschijning waar nu eens duidelijk géén marketingmachine achterzat, en de lyrics. Alles klopte voor mij. Doodzonde dat het meisje ondertussen overduidelijk zelf dringend aan rehab toe is, ik hoop dat ze het haalt.
Beirut : mij aangewezen door Jongste, past perfect bij mijn voorkeur voor de eerste ontdekking.

3 dingen die ik niet zal vergeten
Dat mijn pa na de ultieme check-up genezen werd verklaard van kanker.
Dat een vriend veel te vroeg gestorven is nadat hij meer dan een jaar weerwerk bood aan diezelfde kanker.
Ik ben by the way een krak in vergeten : (plaats)namen, data, titels van films en boeken. Maar mensen en dingen waar ik me goed bij voel, dát onthou ik. Wees daar maar zeker van.

3 blunders
Ongetwijfeld zal ik met mijn grote mond en veel te rappe tong weer vele mensen tegen de haren in gestreken hebben. Mijn welgemeende excuses, ik werk eraan.
Het lukt mij niet om af te vallen.
Op gebied van privé-paperassen allerhande ben ik een uitsteller die haar gelijke niet kent. Niet alleen op gebied van paperassen trouwens, het stokje waar ik momenteel aan schrijf ligt hier ook al een paar weken.


3 dingen om trots op te zijn
Ik zorg voor het milieu want gebruik meestal mijn trouwe paard Vielo en in de winkel neem ik NOOIT plastieken zakskes.
Ik tref het met mijn gezin en Vriend, mijn familie, mijn vrienden en mijn werkplek en ik durf stellen dat dat ook voor een stuk aan mij te danken is.
Ben al vele jaren samen met een vriendin "barmoeder" tijdens het bloedgeven en tussen de getapte pintjes en geschonken koffie's door geef ik zelf ook (bloed).

3 gekochte of gekregen dingen
Alle liefde, alle dagen, van alle mensen en dieren rond mij.
Mijn fruitpers, geheel onverwacht en daarom zo pakkend.
De speciale familie-almanak gekregen van Zus die in mijn keuken aan de muur hangt en elke dag zijn praktisch nut bewijst.

En hier stokt het stokje.

woensdag, januari 09, 2008

op goede weg


Vriend heeft een nieuwe wagen.
Hij is er absoluut verguld mee, iets wat ik nog steeds niet aan mannen begrijp.
Waar hij minder blij mee is, is de GPSmadam, ingebouwd nog wel.
Vriend heeft het niet zo op haar begrepen en wil haar zo niet buiten, dan toch minstens ruilen voor een man, want hij heeft het er best moeilijk mee :zo'n madam die in zíjn auto zegt waar hij moet rijden. Een man, dat zou nog net gaan.
Ik vind het alleen maar leuk, iemand die me helpt de weg te vinden zonder dat ik m'n nek in een onmogelijke hoek hoeft te draaien terwijl ik ondertussen fietsers en geparkeerde wagens vanuit m'n ooghoeken in de gaten houd; om dan nét niet de straatnaam te kunnen lezen.
Zo kan het gebeuren dat ik tegenwoordig glimlachend toezie wijl Vriend na een quiz in één of ander godvergeten parochie nóg een pintje pakt, dan kan ik daarna blijgezind in het gezelschap van zijn madam Bob zijn.
Ik weet dat ze ons moeiteloos naar huis loodst. Sla ik een verkeerde straat in of is er een omleiding, dan hoor je haar eventjes denken maar na een korte aarzeling is ze daar steevast met een nieuwe oplossing.
Ik wil wel nog een naam voor haar bedenken want als je zo vele kilometers in de intimiteit van een donkere wagen doorbrengt heeft het geen pas meer nog steeds "madam" te zeggen vind ik.
En na enige tijd, als we mekaar dan echt goed kennen wil ik haar toch eens vriendelijk doch kordaat aanspreken.
Ik heb behoefte aan meer positieve feedback van haar, ik leef op van een beetje positieve bekrachtiging (wie niet trouwens).
Als ik dus na de zoveelste bocht en straat op het volgende rondpunt wéér de juiste afslag neem mag ze mij gerust welgemeend zeggen "goed gedaan!" of "we zijn er bijna".
Er zijn mogelijkheden zat die echt niet veel schijfruimte in beslag nemen :ik zou mijn naam willen ingeven, zodat ze me persoonlijk kan aanspreken en ze mag ook commentaar geven als ik me aan de snelheidsbeperkingen houd of als ik elke keer mijn richtingaanwijzers gebruik; ik zeg maar wat.
Maar hoe meer de madam naar mijn wensen zal zijn, hoe minder ze zal mogen zeggen van Vriend vrees ik.