koffiecursiefje

Ik heb het van thuis mee, mijn vader en moeder dronken ook, en nog steeds. Ze hebben nooit moeite gedaan dat voor ons te verbergen.
Als kind mochten wij elk om beurt de bonen malen en daarna het schuifje in de koffiezak leegmaken. Iets ouder mochten we met de ketel de koffie opgieten tot aan de boord, om dan te blijven kijken hoe de drab langzaam zakte. Geef toe, op zo'n prille leeftijd al aan zulke dingen blootgesteld worden : daar komen vodden van.
Ik ken alle symptomen van verslaving en ik weet het zeker : ik ben een koffiejunk. Al jàren, want toen VOF De Kunst in 1987 zong over "het pure spul zonder de suiker" en "het zwarte goud" brulde ik dat al in complete overeenstemming mee.
Als ik 's morgens uit bed kom gaan mijn gedachten onverwijld naar dat eerste shot, en wanneer ik de ochtendlijke slok neem, dan is dat waarlijk de spreekwoordelijke engel die op mijn tong plast....hemels.
In mijn Ouderhuis maken ze trouwens nog steeds koffie die rechtstaat in je keelgat, ook als je om 20u 's avonds binnenvalt. Respect! Ikzelf ben wat dat betreft door vele jaren hospitaalkoffie (lees : nonnenkoffie) op dat gebied sterk verwaterd.
Want alhoewel thuis de kiem voor mijn verslaving ontstond, mijn beroep van verpleegkundige heeft ook niet geholpen. De liters die dagelijks bij ons op dienst geconsumeerd worden zijn niet te tellen. Voor ons geen automaten of senseo, want niets zo authentiek en gezellig als de geur van versgezette koffie.
In Engeland mogen ze dan bij elk probleem uitroepen "I'll put the kettle on!", hier is de koffie ons bakje troost.
En geef toe - zelfs als je geen addict bent - er zijn heerlijkheden die pas echt tot hun recht komen in combinatie mét. Speculoos en chocolade bijvoorbeeld.
En kletsen.
Of al gehoord van thee- of chocomelkklets misschien?
En dan de sfeer die koffie oproept : Als ik een pak koffie opentrek, dan komt er salsa en percussie vrij, vrolijkheid, energie.
Dat overkomt mij nu eens nooit met groene thee zie.
(nipt van haar koffie)