Rugzakreizen is een fantastische manier van vakantie houden vind ik. Je leert de streek en de mensen van heel dichtbij kennen als je niet weggestopt zit in een sterrenhotel. Als je je met hun plaatselijk vervoer verplaatst, je eten op hun markten koopt en staat te stuntelen met een wegenkaart ondersteboven ergens op de hoek van een straat maak je dingen mee die geen enkele touroperator je kan bieden : een zelfgemaakte pizza in de tuin van een sinaasappelverkoopster, ontbijt van rode bieten en vodka (en nog een vodka, en nog één), kaas helpen maken, mee mogen naar een verborgen watervalletje in een bergbos...
Ondanks al die heerlijkheden heb ik me in de loop der jaren toch laffelijk tot zekerder en comfortabeler reissystemen bekeerd.
Maar ik geniet als ik merk dat Oudste en Middelste zich (nog) niet zoals velen laten vangen aan Last Minute's naar All Inclusive eenheidsworst in Turkije.
Oudste is net terug van een maand Portugal. Met niks dan een rugzak en tent.
En na zijn verhalen weet ik : sedert 25-30 jaar geleden is er nog een charme bij voor de backpackers. De Erasmusstudenten. Tegenwoordig kom je in elke universiteitsstad jong volk van alle landen tegen die op hun beurt in andere steden ook jongeren kennen en in een mum van tijd heb je in quasi elk land vrienden en adressen.
In Miranda waren de meisjes uit Belgica alvast een gekend fenomeen, ontdekte Oudste. Met z'n vijven in een studentenhuis wonen ze zo goed als op hun balkon en zwaaien consequent naar iedereen die in hun straat passeert! Als PR voor ons land kan dat tellen.
Maar ondertussen werden ze wel echte Portugese chicas dus. Na maanden onderdompeling in de streek kennen ze natuurlijk alle places to be en people to meet. Who needs the Lonely Planet als er Erasmusstudenten zijn!
Oudste was ginder jarig enkele weken geleden en bakte - met Portugese ingrediënten - echte Vlaamse pannenkoeken voor al z'n nieuwe internationale vrienden daar. Het was een succes, hij moest het aan iedereen demonstreren.
De culinaire bevruchting werkte wederzijds : sedert thuiskomst doet hij zelf de heerlijkste dingen met olijven.
Maar hij moet waarschijnlijk gauw weer op reis, want gisteren kreeg hij een sms van Hiro uit Japan : "Tried to bake your pancakes. I sucked"
11 opmerkingen:
Ze zijn veel betere ambassadeurs voor ons land dan die overbetaalde bureaucraten die op hun krent blijven zitten
De melancolie komt in een andere gedaante weer terug, prachtig. (En Freddy heeft gelijk, dat zul je volop beamen.)
O wat is dat heerlijk zeg. Zo jong en avontuurlijk en dan van alles meemaken . En gaat ie nog pannekoeken bakken voor Hiro in Japan ? :):)
Het is heerluk! Zomers achtereen met een tentje door Frankrijk gegaan. Struinen door parijs en stranden in stoffige plaatsjes met een even stoffig cafe. Via het youthhostel in lyon met een groepje mexicanen richting Nimes en en ennnnuh, zo ja nu ik er aan terugdenk. Turkije, forget about it!
Voor Maxentia's jonge lezers(18-28)! Wil jij graag zo nu en dan een journalist zijn? Cultuur? Kunst? Muziek? Politiek? Maatschappij? Economie? Lifestyle? Uitgaansleven? Alles kan, alles mag! Voor een brok engagement & talent van jouw kant geven we jou een UPP-perskaart + een perskaart van het huis + een onkostenvergoeding voor al je verplaatsingen, catering & etc... Wie zijn wij? Een nieuwe kritische, humoristische en naughtynaughty jongvolwassenkrant (vzw), in kleur en op glanspapier!! Lees alles eens na op mijn blog roedi.skynetblogs.be en doe mee :-)
Geweldig dit..en uiteraard spreken de woorden van Freddy boekdelen.
Het voelde vreemd. Ik zat uw log namelijk via mijn laptop te lezen onder het genot van een Havannasigaar en een glas Glenfiddich aan boord van de Queen Elisabeth 2. De milde zon likt mijn lichaam en in één van de drie zwembaden aan boord probeert een guitige freule van 72 zich drijvende te houden. Wat heerlijk toch, dat rugzaktoerisme :-)
mooi en juist.
Eindelijk werk gevonden voor vrijwilligers: kgeef ze kost en inwoon als ze hier iedere dag pannenkoeken bakken.
Een reactie posten