We werden niet teleurgesteld, want ondanks het feit dat we te laat waren voor Abigail waren we - in het geheel niet gehinderd door enige voorkennis - ruim op tijd voor de Clement Brothers. Stel je een aftandse koelwagen voor, zo eentje waar een oude beenhouwer de markten mee doet, die het terrein komt opgereden. Aan het stuur een mega-hagedis. Of toch iets reptielachtigs. Het oranje-rode beest parkeert netjes z'n wagen en smijt de zijdeuren open. De inhoud wordt afgeschermd door kippengaas, waarachter een vijfkoppig orkestje staat te wachten. Ondertussen zit er al flink wat volk te wachten op de lange houten banken. Er is ook een versleten maar kleurig caravanneke mee dat dienst doet als bar en de lizardman hangt gekleurde lichtjes rond het terrein, ik kreeg er zowaar een cowboyachtig jaarmarktgevoel bij.
Als binnenkomer kan dat tellen vind ik. Als je goed kijkt op de foto zie je de chauffeur boven op de wagen liggen en het publiek monsteren.
Het orkestje brengt op geheel eigen wijze countrytraditionals en blues, aan mekaar gepraat met anekdotes uit het marginale leven van de familie in Deurne - al zou die net zo goed eender waar in Vlaanderen of de wereld kunnen zijn -. Ze herinnerden me héél af en toe aan de Internationale Nieuwe Scéne waar ik mij in hun begindagen (de jaren '70) aan vergaapte. Maar hoe avontuurlijk of underdogachtig ze ook willen zijn, de Clement Brothers, er moeten nog massa's boterhammekes gegeten worden voor ze zó ver zijn. Maar goed, goed en inventief, en super als het zo onverwacht in je schoot valt. We bleven tot de laatste man en vrouw en lieten er zelfs onze pappenheimers voor staan. Als de hagedis tenslotte alles afbreekt, de stekker uit het stopcontact trekt, de deuren dichtklapt en met z'n bestelwagen wegrijdt, dan speelt het orkest nog steeds voort. Mede dank zij hen zijn we volgend jaar zeker weer present in de Gevleugelde Stad.
P.S. : Zitten we zaterdagavond op café in Brugge, staat daar iemand die ik meen te kennen - maar waar vandaan ook alweer? -.Vriend heeft geheugen voor ons alletwee en herkent onmiddellijk één van de Brothers. Leuke babbel nog, en waarlijk cowboys die jongens: altijd van huis weg en on the road.
9 opmerkingen:
Ben je ooit naar het Oerol Festival geweest op Terschelling Maxentia? Ik denk dat dat ook net wat voor je zou zijn !
Helaas niet geweten, want ik ben eveneens liefhebber van het genre. De Clement Brothers heb ik nooit gezien. Wat ik me afvraag: waarom bevinden ze zich eigenlijk achter kippengaas?
Goed begonnen is half gewonnen!
Die straatartiesten zijn vaak toch stukken creatiever dan de 'grote' artiesten hé?
Creatief en geestig, zou daar graag naar kijken. Nu heb ik allerlei gelezen over de MartHaTribune.
Als de wagen bestuurd werd door een dier (volgens vrouwe Maxentia een reptiel) dan lijkt me dat kippegaas een duidelijk omgekeerd symbool, Signore Smiling Cobra. Normaal zijn het immers mensen die dieren in opgesloten toestand vevoeren.
Mag ik bij deze weten welke café's jullie zoal prefereren in het Brugse, vrouwe Maxentia? Van een echte vetpot op dat vlak kun je hier immers niet meer spreken, in onze fiere stede :)
Dat spreekt erg aan ! en leuke woordkeuze : de megahagedis die het publiek "monstert" :-)
@urbain : in Brugge is het inderdaad weinig soeps wat uitgaan betreft. We zaten in de Du Phare, meestal leuke muziek daar.En dat kippengaas had ik op dezelfde manier begrepen.
Tsja, Du Phare... De muziek klopt er doorgaans maar 't is jammer dat ze je er op bepaalde momenten letterlijk 'buitenkijken' als men er zich niet tegoed doet aan spijzen naast je drank. Maar al bij al nog een aanvaardbare keet :-)
Heb de mini-roadshow ondertussen ook gezien met de clement brothers. Vooral het "i'm so lonesome i could cry" vond ik de max: de helft in plat antwerps, de andere helf in het engels.
Een reactie posten