Ik zou er zo graag meer over weten, het fenomeen beschreven zien in één of ander gerenommeerd vaktijdschrift. Het wordt door degenen die het nooit hebben soms smalend "kinderachtig" genoemd. Misschien is het inderdaad een overblijfsel uit die kindertijd en kun je het als een soort regressie beschouwen, als je je niet door goede manieren of verantwoordelijkheden laat tegenhouden en gewoon die lach bezit van je laat nemen. Als je ouder bent kun je er denk ik een fractie eerder mee ophouden dan vroeger, het iéts beter beheersen, maar echt zeker weet ik dat niet want mij lukt het zelden.
Is er trouwens ooit wetenschappelijk onderzoek gedaan naar de slappe lach? Want ik meen het hé, ik wil mij daarin verdiepen. Is het cultuurgebonden? Krijgen Eskimo's of Bosjesmannen het ook? Doen Fabiola of Mathilde het in de beslotenheid van hun paleis tot de tranen hen over de wangen rollen? En roepen ze dan uit, terwijl ze naar hun buik grijpen die ondertussen pijn doet van het onbeheerste lachen : "Stop! Of ik doe het in mijn broek!"?
Het zou ook erfelijk kunnen zijn. In dat geval zit het bij mij langs moederskant in de familie.
Mijn moeder is 66 maar op familiefeestjes steevast de eerste om het te krijgen, op de voet gevolgd door mijn zus en mezelf die het véél erger hebben( of heet het in dit geval "beter kunnen"?). De kinderen vallen prompt in en we gaan door tot het niet proper meer is, gierend met alles - het hoeft niet noodzakelijk iets met de aanleiding te maken hebben - die is sowieso meestal onbenullig.
Jongste kan het samen met haar vriendinnen zo erg hebben dat ze elkaar letterlijk moeten rechthouden.
Het is alleszins besmettelijk want alhoewel ik het een enkele keer helemaal op mijn eentje heb gehad zijn de aanvallen op zo'n moment belange zo heftig niet en veel vlugger over. Het is iets wat je minstens met twee maar makkelijk ook met z'n meren kunt krijgen. Héél genant op vergaderingen of voordrachten trouwens, ik verzeker u!
Als je moe bent heb je er ook iets minder verweer tegen, meen ik te ervaren, en stress is een factor die de ernst verhoogt. Als het niet mag of ongepast is en je probeert met krampachtig hikken de boel te maskeren, mag je er zeker van zijn dat het een ramp wordt en je eindigt met heftig schokkende schouders en een rode kop.
Ik zou durven beweren dat vrouwen het iets vaker hebben dan mannen - zo op het zicht -alhoewel ik geen statistieken of enquêtes heb om die bewering te staven.
Ik stel me ook vragen bij de benaming. De slappe lach. De lach is allesbehalve slap, of zo ervaar ik het alleszins niet. Ik zou hem eerder spastisch noemen : de kontrole over je spieren is op een bepaald moment volledig weg, met vreselijke grimassen, gemorste koffie, onverstaanbare woorden en schokkende bewegingen als gevolg. Letterlijk een lachstuip dus.
Veel vragen, ik kon ze zelfs niet googelen want weet niet of er wel een engels woord bestaat voor het verschijnsel.
Maar wat ik wel weet : deugd dat dat doet! Achteraf voel je je totaal ontspannen en in vrede met de hele belachelijk ernstige wereld.
9 opmerkingen:
:):) het is heerlijk om te hebben ja en je zal net een slok van je drinken nog in je mond hebben . Dat kan dus nog maar één kant uit . De verkeerde :)
Nu je het zegt, eigenlijk een rare benaming hé "slappe lach".
.. ja, dan ben je tot niets in staat als schokkend lachen, weldadig is het. N.a.v. je stuk zocht ik nog in twee boeken: de gelaatsexpressie van Frijda en in Leven in meervoud van Van den Berg, maar ik heb niet gevonden nog wat je zoekt. Het is interessant om na te gaan hoe de onbeheersbare lach (zo slap dat je er geen greep op krijgt) is ontstaan; cultuurgebonden lijkt het me wel.
Het kan net zo ontspannend werken als een orgasme.
Een voordeel van de slappe lach, hij duurt langer. ;-)
http://www.digitaalscrappen.nl/index.php?topic=20060307130755158
Je vraagt om informatie over digitaal srappen . Ga eens bij deze link kijken Maxentia , dan kom je een heel eind !
Ik denk niet dat mannen het minder hebben dan vrouwe, vrouwe Maxentia. Ik lig met vrienden ook best vaak in een deuk op momenten dat het eigenlijk niet gepast is. Het blijft al bij al een heerlijk fenomeen dat vreemd genoeg door omstaanders enkel als ongepast wordt ervaren als ze zelf in die slappe niet delen. Ik denk dat het iets te maken heeft met het loslaten van de controle over je rationele denken. Doorgaans zijn onze hersenen getraind om heel rationeel met situaties om te gaan. Stappen we door omstandigheden uit deze ons opgelegde en in wezen truttige etiquette dan gaan we in een deuk. Mentaal contact met gelijk gestemden lijkt het fenomeen alleen maar aan te wakkeren. Dat het doorgaans als 'storend' wordt beschouwd ligt aan het feit dat we het eerder hebben
tijdens 'vermeende' serieuse aangelegenheden.
Dat het vooral iets te maken heeft met het functioneren van onze hersenen blijkt m.i. vooral bij gebruik van een joint. Dan valt mijn rationeel denken heemaal weg en lijkt alles plots enorm hilarisch. Ik denk dat we in onze grijze massa stoffen hebben zitten die zulks bepalen.
de wetenschappers die zich ernstig bezig houden met de (slappe)lach doen aan gelotology
om de slappe effe serieus te bekijken (met wetenschappelijk onderzoek en al)
kijk dan even op www.gelotology.com
Get the giggles, en nu googlen maar !
lachen kan nooit kwaad! Toch?
Een reactie posten