Multicolore

Om de hoek woont Saeed (spreek uit Sajied)uit Pakistan. Ik geef toe dat hij me meer zag toen ik nog rookte, maar elke keer als ik met de fiets langsrij zwaaien we uitbundig. En dankzij hem zijn vergeten koffiefilters of plotse zin in ijskreem geen probleem, hij houdt de nachtwinkel open.
Laatst kwam ik op de zeedijk Alexei (Moskou) tegen die me vroeg wanneer ik nu eindelijk eens kwam fitnessen, hij opende een paar jaar geleden zijn eigen centrum.
Mijn cashewnoten haal ik in de Indische winkel, nergens lekkerder; mijn kokosmelk en currypasta in de Sebastiaanstraat bij de Filipijnen.
Aan het restaurant El Mariachi in de Capucijnenstraat heb ik goede herinneringen, niet in de laatste plaats aan het eten, ook het interieur maakt me steeds vrolijk, ik waan me Frieda Kahlo als ik daar naar de muren kijk. De patron is Mexicaans en Vriend houdt ervan een praatje met hem te maken in het Spaans.
Maar we gingen in mijn eigenste stad ook al eten bij authentieke Chinezen, Grieken, Italianen, Spanjaarden, Iranezen.
Eén van mijn collega's komt uit Duitsland en we hebben op dienst een nieuwe psychiater die uit Nederland komt.
Een andere collega laat het prachtige kroezelhaar van haar adoptiedochter in originele kapsels omtoveren bij een Kongolese mama hier in de stad.
Laatst kookten onze patiënten met een student uit Mongolië de heerlijkste streekgerechten uit haar thuisland.
Ik ontdekte heel kort geleden pas dat de vrouw van mijn beenhouwer een rasechte Française is, mijn buurman is een Marrokaan.
Maar wat zit ik hier nationaliteiten op te sommen; mijn eigenste maatje (mijn moeder) is een Engelse, dus het is eigenlijk heel evident voor mij.
Vreemdgaan.
Ik doe het graag en veel en moet er echt niet ver voor lopen.