maandag, juli 31, 2006

wie spaart heeft wat

Ik kan er weg mee, reken maar. Het begon al vroeg: met keitjes, schelpjes, pluimpjes, takjes. Daarna van die gekleurde doorzichtige snoeppapiertjes. Als je er zo eentje voor je oog hield en het andere oog dichtkneep zag de wereld er schitterend uit! Geel, rood, blauw, oranje! En de papiertjes bleven lekker lang naar karamel ruiken. Later werden het postzegels, dat heb ik lang gedaan, want er zijn er zo veel, en je kunt zalig lang verzamelen voor je doos vol is.
De prentjes van bij de chocolade spaarde ik, de artis- en historiapunten.
Tegen de tijd dat ik plaatjes van mijn favoriete zangers, The Rubettes uit de boekskes knipte was het al te laat. Ik had het. Héél erg! Verzamelwoede.
En wat misschien nog erger is : het ging nooit meer over. Ik heb het met andere woorden nog.
Net als beroemde schilders heb ik mijn periodes : kunstwerken op postkaarten, kruissteekpatronen, lappen stof (en ik kan geeneens naaien!), blauw serviesgoed, tuintijdschriften, blikken dozen.
Verder zijn er fascinaties die nooit overgaan : scherven, parels, schelpen.
Van al deze dingen heb ik dus hopen, en alles wordt regelmatig bekeken en bewonderd, en niks, echt niks ervan kan weg.
Ik heb het van mijn pa, zoveel is zeker. Die spaart al 70 jaar met nimmer aflatende inventiviteit en energie, tot grote wanhoop soms van mijn ma, die het ene moment een wand vol borrelglaasjes heeft -geen enkele gelijk- en een paar jaar later geen weg weet met de zelfgemaakte kerststallen, allemaal te mooi om in de kast te laten zitten.
Broer J heeft het ook : fossielen, prenten van vuurtorens, bokalen vol schelpen, vetplanten, ik noem maar wat.
Nu kwam Jongste paar dagen geleden thuis na vakantie in Frankrijk met haar papa en trots toonde ze me haar verzameling zelfgevonden stenen, die allemaal de vorm van een hart hebben.
Ze heeft het dus ook.
Het zal besmettelijk zijn.
Of erfelijk wellicht.

15 opmerkingen:

pierre du coin zei

Ik ben ook gebeten door de microbe. Ik heb nog met pot met kleurrijke steentjes. En ik heb mijn moeder ook tot wanhoop gedreven door een stuk of 100 bierkaartjes met punaises op mijn slaapkamermuur te prikken. De verzameling telefoonkaarten en kotszakjes (jaja, een stuk of 30) liggen op zolder. Mijn postzegels moeten nog bij mijn ouders liggen denk ik.

Anoniem zei

Ik moest even glimlachen toen ik je stukje las, want een paar maanden geleden heb ik eveneens een bijdrage aan mijn verzamelwoede gewijd, die werkelijk de spuigaten uitloopt. Volgens mij is het erfelijk, want ik heb het van mijn grootmoeder aan vaderszijde.

Ann zei

Bij ons de familie is dat gekoppeld aan de chocoladeverslaving. Ofwel lijdt je aan beiden ofwel aan geen enkele...

Anoniem zei

Fijn te horen dat de familietraditie wordt voortgezet.

Julia zei

Verzamelen ,ik doe het ook:) Mijn man wil met mij geen rommelmarkt meer bezoeken, want iets weggooien kan ik ook niet! Ik verzamel zelfs de lintjes die aan een bos bloemen zitten.En was ik nu een ordelijk type dan was het allemaal zo erg niet. Maar het is inmiddels chaos:)

Anoniem zei

Eh, plantjes. Als de tuin vol is verhuis ik. Maar altijd met een auto vol stekjes.

Maxentia de Beauvais zei

@Smiling : geef mij eens de link naar dat blogje van jou. Ik zocht al tevergeefs!

Anoniem zei

Ik mag niet meer verzamelen van mijn vrouw...

Anoniem zei

Je hebt het stukje over mijn verzamelwoede wellicht niet kunnen vinden omdat het op mijn vorige blog 'Tisamien' het levenlicht zag.
Op mijn blog onder de rubriek 'Hier vind je me ook' klik je 'Tisamien:selectie' aan en daar zul je het gewenste stukje vinden onder de titel: 't Kan ooit van pas komen.'

Rechtstreekse link:
http://www.termote.org/#'t_Kan_ooit_van_pas_komen.

Cursief Huigje zei

ook ik moet toegeven dat mijn zolder volgepropt staat met verzamelingen: bierkaartjes (een goed excuus om af en toe op café te gaan), sigarenbandjes (excuus om anderen te laten paffen), postzegels, enveloppes met eerste afstempelingen, gedachtenisprentjes, flippo's, kranten van de dag waarop mijn zoon geboren is, prentbriefkaarten, enz. Ik vraag me af wie uiteindelijk die verzamelingen de vuilbak zal inkieperen ... of toch nog stiekem hopen dat 'erfelijkheid' alles zal redden?:)

Unknown zei

Sinds het uitkomen van de euro spaar ik daar in, natuurlijk in die leukerds van 1000, het erge is ik geraak maar niet aan een dubbel nummer, anders kon ik ruilen.

Anoniem zei

Leuk hier te lezen dat er nog veel verzameld wordt. Ik spreek meestal over "mijn spullekes". Wegens plaatsgebrek en een vriendin die het niet heeft op prullaria ben ik genoodzaakt om selectief te verzamelen. En misschien is dat maar goed ook.

Anoniem zei

Vroeger spaarde ik de flesjes van alle bieren die ik geproefd en lekker bevonden had. Dat waren er nogal wat. Nu zou ik wel willen sparen (horloges bijvoorbeeld, of krabbertjes (ik heb er nu twee), of koffiezetapparaten, of camera's, of...) maar ik beheers me. Te weinig ruimte, te weinig geld. Want geld, dat spaar ik nou juist niet.

* zei

zo mooi. ik verzamel ook. planten, en cactussen en schelpen en leuke gedachten en boeken en gewoon alles wat leuk is...
:)
wat een leuk text...

pironik zei

ik verzamel niks bijzonders denk ik. maar aangezien ik niets kan wegdoen zou het erop kunnen gaan lijken. allerlei toegangskaartjes en ook biljetjes en rekeningetjes van op reis belanden allemaal in mijn geschiedenisdozen.