10 en ik kregen van Vriend kaartjes voor het filmfestival in onze eigenste stad.
Dank je wel lieverd!
Uitkiezen welke film we zouden gaan zien had heel wat voeten in de aarde maar uiteindelijk kozen we voor drama met Glenn Close en Meryl Streep over de relatie moeder-dochter.
Tenslotte mag het wel eens een film zijn die minder makkelijk ligt bij zo'n gelegenheid dachten we dapper.
Bij aankomst aan de cinema waanden we ons echt een beetje in Cannes ( wel even onze pittige kustwind wegdenken ). De rode loper lag over de hele breedte van het voetpad tot op de straat uitgerold, de pers stond klaar met grote camera's en van die omzwachtelde microfoons op een uitschuifstok en er stond een haag van schoon uitgedost volk te wachten. Bleek dat die avond de crew en cast van Flikken verwacht werd alsook Jane Birkin, Arno en nog meer beroemd volk.
10 en ik waren naar loffelijke gewoonte maar net op tijd maar berekenden dat we de reclame en voorfilmpjes wel konden overslaan om zo de aankomst van de sterren mee te maken. "Nee" zei de jongen aan de kassa, "dat zal niet gaan, de festivalfilms hebben geen reclame of filmpjes vooraf".
Jammer, maar een stuk van de film missen leek ons maar niks dus we trokken vrolijk tetterend naar de zaal.
We verwonderden ons erover dat er wel héél weinig publiek was, maar ja, cultuur is niet altijd even populair meenden we.
Groot was onze verbazing en verontwaardiging echter toen we minstens een kwartier reclame voorgeschoteld kregen. Waarna er - jawel - voorfilmpjes volgden. Tekenfilms notabene, eentje over zingende en dansende pinguïns, de andere over groene blubberige ruimtewezens.
En daar lieten wij de aankomst van Jane Birkin en Roel Vanderstukken voor schieten !Bij de derde - over ratten deze keer - vonden we het toch wat ver gaan, we zaten ondertussen al meer dan een half uur in de zaal!
En als ze dan toch per se voorfilms moesten draaien voor het festival, was er dan niks kunstzinnigers te bedenken dan animatiefilms ?
Ratatouille was al een kwartier bezig toen het ons begon te dagen...
We hadden ons van zaal vergist!
We zijn maar blijven zitten, voor de juiste film was het toch te laat.
De avonturen van een rat in Parijs die chefkok wil worden, niet mis als verhaallijn, geef toe.
In de pauze nog een jongen aan onze stoel gehad die ons vermanend kwam toespreken dat we niet betaald hadden.
Blijkbaar zet onze poep in de cinemastoeltjes een ingenieus systeem in werking waardoor de controlejongens op hun scherm kunnen zien welke zeteltjes onrechtmatig bezet worden.
Hij zal die twee dames wel héél stom gevonden hebben toen hij hun verhaal hoorde.
Na overleg met zijn chef werd onze misdaad voor één keer door de vingers gezien en konden we giechelend de film uitkijken.
Bwah, viel al bij al nog mee hoor.
Maar toen we achteraf in de loungebar Arno tegen het lijf liepen hoopte ik wel héél erg dat hij niet zou vragen welke film we gezien hadden.
9 opmerkingen:
Haha, jullie waren even flink in de bonen! In de ratatouille kan ik beter zeggen. Nou ja, het schijnt best een aardige film te zijn, en licht verteerbaar.
wat een fantastische story!:)) Heb me goed geamuseerd bij het lezen!
leuk geschreven idd!
Een komische situatie met een toch een dikke rand van spijt. Ja toch, is toch jammer deze vergissing?
Ik denk dat arno zich een breuk zou gelachen hebben om het leuke verhaal en jullie prompt zou uitgenodigd hebben voor een decadente achterparty!
Joh als je maar lol hebt en dat hadden jullie toch :):)
Ik ga op reis Maxentia en wil je danken voor je gastvrijheid en ik dacht dat je de eerste was die mij bezocht. Dank voor je mooie verhalen, je inspiratie en inzet op het werk zoals je dat liet zien, je fietstochten langs het verstilde hondje dat plots verdween. Alle goeds, beladen met humor, gezondheid en liefde.
hah! ik was vroeger lid van de studentenclub Ostensche Ploate :-)
want die mannen hadden goeie feestjes op de VUB :pp
Gelukkig dat jullie nog met z'n tweeën waren :-) en Ratatouille kreeg behoorlijk wat sterren, 't had erger gekund hé :-)
Een reactie posten