beter een goede buur dan een verre vriend

Klopt niet altijd. Deze vriend(en) wonen in Frankrijk, in een onooglijk, godvergeten dorp in de Champagnestreek, en ze zijn de eigenaars van een haast legendarische gastvrijheid.
Zo gebeurde het dat we daar een tijdje geleden met 5 meisjes arriveerden : vriendin 10 en ik met onze dochters.
Paar dagjes weg. Paar zalige dagjes.
Met de tent in de tuin van Mireille. We leven buiten. We bezoeken kerken en marktjes, we stappen door tarwe-, maïs- en zonnenbloemvelden en bekijken kerkhoven. (10 heeft daar namelijk een onverklaarbare passie voor)
We maken lookboter, eten tomaten recht van de struik, steken eigenhandig de barbecue aan - zónder zipblokjes - daar zijn we best trots op; plukken bramen tot onze vingers blauw zien, eten Mireille's zelfgebakken appeltaart en drinken champagne.
We lopen als kleine kinderen in het gras langs de waterkant en laten daardoor tientallen kikkers met een grote plons vanaf de berm het water induiken. Elke keer als we daar langskomen is er wel iemand die de truuk opnieuw uitvoert, en elke keer lukt ie.
We gaan in een café absinthe drinken, mét bijhorend ritueel, we bewonderen de uitgestrektheid van alles, maar vooral verwonderen we ons over de rust. Wat een oorverdovende stilte!
Alles lijkt hier ook zo authentiek, hier liggen nergens nieuwe vloertjes en zitten geen plastieken ramen in de huizen. Met de bekende Franse slag laten ze alles zoals het is en dat is nu net zo charmant!
We maken wilde plannen als we horen wat een prachtige boerderij met erf hier maar kost, en geven in gedachten al workshops in ons gerenoveerde vakantiehuis aan gegoede dames met tijd en geld op overschot in mandala-tekenen, macrobiotisch koken, pottenbakken en schaduwborduren, totaal niet gehinderd door enige kennis van zaken op ook maar één van die gebieden.
We lezen boeken en vertellen ze aan mekaar, we spelen gezelschapsspelen en we zingen. Ja Pierre , ook alle gekende kerkelijke liederen passeren de revue. 10 en ik zijn oud-chiroleidsters én oud-kerkkoorleden, de dochters kregen het met de paplepel mee, ons repertoire is behoorlijk uitgebreid, we zingen wat af, meerstemmig of in canon, geen probleem!
Hoewel we op een redelijke afstand van het woonhuis zitten, jaagt Mireille die eerste avond Patrick het echtelijke bed uit omdat ze ervan overtuigd is dat hij de televisie vergat uit te zetten. Als dat geen compliment is!
De lekke band en de file op de terugweg nemen we er zonder morren bij. Dat is een kleine prijs voor 5 dagen wellness. Tot gauw Mireille!