Mijn fiets komt van een fietsenmaker. Niet van een gewone vélowinkel, of erger nog, een grootwarenhuis. Nee, van een fietsen-maker. Die mààkte dus hoogstpersoonlijk mijn fiets. Hij nam de maat, ik mocht kleur - dat vinden de madammen altijd het belangrijkst monkelde hij -, zadel, stuur, pedalen, aantal versnellingen, allemaal zelf kiezen. Ik rij er ondertussen al vele jaren mee en ben er wreed content van.
Ik weet niet of er nog veel van zijn, van die fietsen-makers, die van mij is 77 jaar en ik hoop oprecht dat hij 100 wordt.
Je kunt zijn Heiligdom betreden via een grote houten poort, waarna je op een binnenplaats komt die volgestouwd is met fietsen (ha ja!) van alle rang en stand. De allernieuwste Easy Glider van Gazelle - mét trapbekrachtiging - naast een fluogeel geverfde kotstudentfiets. Bij sommige heb je de indruk dat er niks aan mankeert, van andere vraag je je af of daar nog mee kan gereden worden.
Rechts staan de fietsen waar nog aan te werken is, links de afgewerkte. De linkse allemaal met een opgeplooid papiertje tussen de bel. Als er geen bel meer is hangt mijn fietsenmaker er een nieuwe aan, on the house, hij moet toch érgens de rekening steken.
Tussen deze hoop ineengestrengelde rijdieren door, murw je je een weg naar de eigenlijke tempel, het Atelier!
Een grote ruimte waar een stuk of 3 fietsen in alle staten van herstelling geduldig aan plafondhaken hangen te wachten. De muren volledig onzichtbaar wegens bedekt met rekken en bakjes en planken, alles gevuld met vijsjes en moeren, remkabels, netjes samengebonden spaken, opgeplooide binnenbanden, reflectors, pedalen en onderdelen waar ik het bestaan noch de werking van ken. En fietsbellen uiteraard.
De man zelf heeft borstelig spierwit haar en dito wenkbrauwen, diepe rimpels in z'n gezicht, fietsvet overal en een glimlach van het ene oor naar het andere. Wel beetje een scheve, hij moet namelijk zorgen dat zijn onafscheidelijke zelfgerolde sigaret niet uit z'n mondhoek dondert.
Als ik zijn vrouw mag geloven begint hij 's morgens om halfacht en gaat door "tot het gedaan is", en dat is soms 23u!
Ik ga elk jaar voor mijn gratis check-up, en dan passeren wij een aangenaam uurtje of wat tesamen, ik op een morsig krukje temidden die wonderlijke wereld, hij sleutelend aan 3 fietsen tegelijk.
We hebben het op zo'n momenten over het leven, de liefde, en over fietsen natuurlijk.
Er is maar 1 ding wat ik hem niet durf zeggen : ik zou zo graag nieuwe fietszakken kopen. Ik weet ze al een paar weken liggen in een kitschwinkeltje in de stad. Van die hele grote fleurige, gemaakt uit Mexicaanse toile sirée; in rood, oranje, helblauw, met opzichtig grote bloemmotieven op. Dat zou nogal wat anders zijn dan die duffe grijze canvasdingen die ik nu heb. Maar dat zou hij heiligschennis vinden, mijn fietsenmaker, ik weet het bijna zeker.
Ik wacht nog maar even.
15 opmerkingen:
Waaauw een prachtig verslag!
volgens mij zijn ze een uitstervend ras, de fietsenmakers van de oude stempel. Heeft hij het kader van je stalen ros ook gemaakt?
Een fietsbel heb ik niet op mijn mtb en dat komt er ook niet op.
Van die fietszakken zie je idd overal tegenwoordig. Zou hij dat echt kitsch vinden?
Ik zou de mooie zakken kopen en ze er één keer per jaar afdoen. Zoveel werk is dat niet, weet ik uit ervaring. Zo ben ik dan ook weer wel.
Hé, tot Hoogeveen zijn die dingen nog niet doorgedrongen. Grijs, donkerblauw, donkergroen of bruin, daar houdt het mee op. Maar als ik naar de fietsenmaker (jonge knul, vakbekwaam maar géén gratis check-up of fietsbellen on the house!) moet haal ik ze er evengoed af, zodat hij overal goed bij kan.
"pimp my" is geregistreerd door MTV, ieder misbruik wordt zelfs tegen de wettelijek interpretatie in an "merkenrecht" sreng bestraft...seffens krijg je nog een dreigbrief van mtv wegens ongeoorloofd gebruik van hun "merk"
:p
pimp it!
Ik wou dat ik zo'n vakman kende. Mijn 'fietsenmaker' is een prutser en als je na gedane zaken bij hem buitenrijdt, mag je blij zijn als je geen onderdelen verliest.
Wat de fietszakken betreft, denk ik er net zo over als 'marleen' in een vorige commentaar.
ja mijn bejaarde velomaker die ís al het hoekje om. een groot verlies. en probeer dan nog maar eens een 'velomaker' te vinden waar ze enkel vermaken wat je gevraagd hebt..
Zelf ga ik al jaren niet meer naar een fietsenmaker; dwz ik koop nog enkel onderdelen en pruts zelf aan mijn mtb.
Zou btw eens dringend mijn remblokken moeten vervangen en mijn stalen ros moeten kuisen.
Ik kan me niet herinneren wanneer ik de laatste keer bij de fietsenmaker ben binnengesprongen. Een nonkel van me is daar ondertussen zeer handig in geworden. Makkelijk toch!
Ja, die Kitsch Kitchen-zakken en tassen zijn erg leuk én fleurig. Nu denk ik dat de plastieken tafellakens er heel vroeger in het begin van het plastieken tijdperk zo hebben uitgezien. Wie weet roepen ze bij jouw fietsen-maker wel herinneringen op ? Ik zou het erop wagen, maar jij kent hem best. Prachtig geschreven, Maxentia !
Wat smoek geschreven !! Ik zie je zitten op dat krukje bij zo'n prachtige man van een uitgestorven ras! Wees maar zuinig op allebei . De man en je mooie fiets !
De fietstassen fijn gaan kopen,is de jus van het leven :)
Ik denk dat ik hier in Aalst bij de broer van uw fietsenmaker ga. De laatste keer had hij een studente. Bleek dat een blonde stoot van een jaar of 18 te zijn die bij hem haar stage kwam doen. En de fietsmaker, hij zag dat het goed was.
Ow Koel! Een échte FietsenMaker!
En als je 'm nou heel lief vraagt of je alsjeblieft die fietstassen op je fiets zou mogen zetten van 'm? Misschien doet hij het dan ook nog wel voor je. ;)
Ach een beetje bedriegertje spelen om bestwil is toch geen doodzonde.
Je slaagt er telkens weer in via jouw schrijven jeugdherinneringen bij mij boven te halen ... nu ook dwaalde ik weer af naar fietsenmaker Carpentier anno 1972. Prachtige tijden én degelijke fietsen die decennia lang het beste van zichzelf gaven. De fietsen, die we 10 jaar geleden bij de nieuwe generatie fietsenmaker, kochten - zijn al méér binnen geweest voor herstellingen dan dat ze 'dienstig' zijn geweest.
Dus samenvattend: een prachtig stukje tekst! Nog van dat!
Ah, die lagelanders weten zelfs niet wat een geluk ze hebben..
Mis hier erg mijn fiets, te heuvelig voor dagelijks gebruik, spijtig.
Een reactie posten