De filantroop

Ik smijt argeloos en volledig ter goeder trouw een onooglijk stokje,lang geleden zelfs, en krijg als represaille een boek toegeworpen. Een nog te schrijven boek wel te verstaan.
Het eerste deel kun je lezen bij de heer De Keizer

Hierbij deel 2

Wat een stralende ochtend! Het licht in september is zo mooi, veel zachter dan in de zomermaanden. Els kijkt door het raam van de keuken de tuin in en geniet van haar koffie en de stilte in huis.
Even maar, want dan staan de kinderen op, als 4 wervelwinden rollen ze de trap af en tollen door het huis. Boekentassen zijn zoek, lievelingspennen kapot, haar staat alle kanten op, sokken zijn onvindbaar en confituur wordt op een proper t-shirt gemorst.
Het is met andere woorden een doordeweekse ochtend. De laatste plooien en haren worden tenslotte door Els aan de keukentafel vakkundig glad gestreken. Na het ontbijt nog vlug een laatste keer Latijnse woordjes overhoren bij de oudste en dan trekt de storm verder, de straat in, de hoek om, naar school. Els neemt haar lunchpakket, het is voor haar ook tijd om te gaan. De bejaarde buurvrouw heeft haar dagelijkse boodschappenbriefje al klaar, en na een kort praatje rijdt Els op de fiets de straat uit.
Terwijl ze geniet van de korte rit dwalen haar gedachten af.
Hoe zou het met haar collega Philip zijn? Hij lijkt de laatste tijd nog chagrijniger dan anders. Ze probeert hem soms op te monteren of af te leiden met prietpraat over de kinderen, maar hij is er met zijn gedachten nooit bij. Ze heeft zich al wel eens ingebeeld dat ze hem gewoon vastpakte en knuffelde. Misschien zou dàt hem uit z’n lethargie halen? Ze glimlacht breed bij het idee, want ze weet best dat ze dat nooit zou durven.
De geur van vers brood waait door de open deur van de bakker de straat in, Els zwaait terug naar de postbode, draait de laatste hoek om en daar heb je de fabriek al.
De poort staat wijd open, verwelkomend als een vriendelijke slokop.
Op het bureau schenkt Els een kop koffie in en gaat bij Philip aankloppen.
Daar ziet ze meteen dat er iets helemaal mis is. Hij zit wezenloos voor zich uit te staren . Hij reageert niet op haar vragen en kleine zweetpareltjes beginnen zich af te tekenen op zijn bovenlip en voorhoofd wanneer hij haar met trillende vinger iets aanwijst in de krant die voor hem ligt.

Ziezo, deel 1 en 2 leg ik ter inleiding op de stoep bij Alcyon, fris en vol inspiratie als hij is na een week aan zee, zal hij het daar wel vinden als hij thuiskomt. Ik ben benieuwd hoe dit verder gaat!