zondag, augustus 27, 2006

een kat een kat noemen

Namen geven is zó delicaat. Niet alleen moet de persoon/het dier in kwestie er zijn hele leven mee door, je moet hem zelf ook ettelijke keren in de mond nemen.
Het zal zo'n 16, 17 jaar geleden zijn - de zomers waren in die tijd nog zonnig - dat wij bij vrienden in de tuin zaten, samen met andere vrienden die pas terug waren van een lang verblijf in Tibet. Ze hadden er 2 jaar in een ontwikkelingsproject gewerkt en hadden massa's interessante verhalen, dat kunt u zich wel voorstellen.
Oudste en Middelste zaten dan ook met open mond en rode oortjes te luisteren.
Vooral het verhaal over de bonpa-tovenaars bleef hen bij, beoefenaars van een soort oervorm van het boeddhisme, doorspekt met animisme en sjamanisme.
Er werd thuis nog duchtig nagepraat over die tovenaars die zich door meditatie in dieren veranderden.
Het toeval wil dat wij 's anderendaags een poesje adopteerden. En het beest moest en zou Bonpa heten, aldus de zoons, een woord dat zij toen nog enkel in de Tibetaanse betekenis kenden want grootvaders zijn hier in West-Vlaanderen opa's of pepee's.
Geen probleem, klein kind is koning, onze kat werd Bonpa.
Al vlug werd echter duidelijk dat dit niet zo'n goed idee geweest was.
De vreemde blikken die ik ontwaardde als ik onze kat 's avonds in het schemerduister in de deuropening stond te roepen was ik rap gewoon.
Aan de file bij de kassa in Delhaize staan wanneer je zoon van 5 komt aangelopen met z'n armen vol kattenvoer, buiten adem roepend "we waren nog eten voor Bonpa vergeten", vond ik al veel minder.
Maar toen jaren later iemand mij vertelde over de dood van haar bompa en Middelste er zijn snater in sloeg om te zeggen dat onze Bonpa ook dood was, brak het zweet mij uit.
Nog voor ik er een speld tussen kreeg vertelde hij het hele verhaal : dat wij onze Bonpa al 2 dagen kwijt waren en dat papa hem tenslotte gevonden had, overreden, hij had hem nog langs de kant van de weg in het gras gelegd.
Ik verzeker u dat ik op dat moment dure eden gezworen heb wat naamgeving betreft.

13 opmerkingen:

Anoniem zei

ROFLOL! Vooral dat van de supermarkt...
Ik zei trouwens ook bompa tegen mijn grootvader.

pierre du coin zei

Achteraf kan je daar hartelijk om lachen, op het moment ietsje minder denk ik. Wij hadden ook een kat en ik had die taxi genoemd. Toen alle buren plat lagen van het lachen toen mijn moeder 's avonds in de tuin op een taxi stond te roepen is het beest manu militare "fientje" gedoopt.

Anoniem zei

Haha, doet mij aan een bekend mopje denken, over het hondje zoiets (hebt u zoiets gezien?). Maar dit is leuker.

Nathalie zei

ROFL ... ik zei ook bompa tegen mijn grootvader, maar ik kan me de situatie goed voorstellen.

Een beetje zoals Engelstaligen reageren als ik vertel dat mijn eerste kat "poessie" heette.

Anoniem zei

;-) compleet maf ;-)
en ja ik vind trouwens dat bepaalde namen geven aan kinderen strafbaar gesteld moet kunnen worden op initiatief van en vanaf het kind 14 jaar is en vindt dat die naam zijn perosonljike ontwikkeling en zijn sociale integratie fnuikt

ooit al van harmonie meldoie en symfonie gehoord? en nee dat zijn geen katten...
;-)
lol

Sofie zei
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
Sofie zei

Ik kan me zo voorstellen hoe de mensen in de supermarkt keken. Het schaamrood zou snel op m'n wangen staan!

Julia zei

:):):) Geweldig !! Vooral dat van de supermarkt zie ik helemaal voor me !!!

Anoniem zei

Ik heb ooit eens een hond Nabuchodonosor genoemd. Als ik een paar pilsjes gedronken had, kon ik hem niet meer roepen.

Cursief Huigje zei

schitterend verhaal (al kan ik me best inbeelden dat je het moment zelf verre van schitterend vond)
Mijn vrienden hebben twee honden: Picasso én Toulouse-Lautrec. Mooie namen, maar je zou eens die mormels van honden moeten zien:)))

* zei

ik vind het ook schitterend. kattennamen en de verhalen die erachter zitten zijn leuk

Nathalie zei

@ lord cms : ooit al gehoord van Meneer Renaud die zijn dochter Mégane genoemd heeft? Ik hou mijn hart vast voor verdere spruiten van die man!

Sana follia zei

Schitterend! Tegenwoordig krijgen honden de namen van mensen en omgekeerd, daar sta ik soms ook wel eens raar van te kijken.