Mijn tandarts

Ik ben nu een grote,flinke meid (ik ben dat al een hele tijd zelfs), en kan perfect beschrijven wat er bij een tandarts gebeurt, en dat is zeker niks om ongerust over te zijn.
Maar toch....ik ga niet graag.
Voila, het is eruit.
Zijn er eigenlijk wel mensen die wél graag gaan? (diegenen die sterven van de pijn en de tandarts bijgevolg als de verlosser zien tellen niét mee)
Pas op, mijn tandarts is een relatief knappe man, hij babbelt vlot, wat hij te vertellen heeft is zelfs interessant,hij is een goed vakman. De radio staat op een verdraagbare post, er is uitzicht op een kunstig aangelegde binnentuin, niets te klagen dus.
Het kan allemaal niet baten. Met argusogen volg ik elke beweging,hulpeloos in die achteruitgeklapte stoel,met zo'n slabbetje onder m'n kin, de handen in een beginnende staat van klamheid. Hij bekijkt en bepeutert neuriënd mijn mond. So far so good. Maar o wee als hij "dé spuit" bovenhaalt omdat er ergens een gaatje dient uitgeboord en dichtgeplamuurd dus daartoe eerst verdoofd. Ronduit benauwelijk.
Mijn mond véél te ver open (dat doet zeer in de hoekskes!)en mijn ogen stijf dicht. Tandarts heeft namelijk een bril op en daar wil ik niet in weerspiegeld zien wat ik voel : hoe die ellendig lange naald in dat weke tandvlees gaat.
Dan zwijg ik nog over de geur en het geluid van de boor; en de pruillip achteraf, als alles nog slaapt. Die momenten dat je moet je lip vasthouden als je wat drinkt omdat het er anders gewoon even rap weer uitdondert.
Vanmorgen kon ik dapper zijn, er moest enkel wat tandsteen af. Te trotseren was dus alleen het geluid van dat schrapertje over m'n tanden dat me kippenvel bezorgt.
Na de behandeling bijgevolg praatjes, zo ben ik dan weer.
Ik vroeg mijn tandarts of hij daar geen moeite mee heeft, met de wetenschap dat niemand graag naar hem toekomt. De brave man viel uit de lucht, ik moest hem uitleggen wat ik precies bedoelde. Ik vrees dat ik hem een illusie ontnomen heb, hij vindt namelijk dat het best meevalt, die schrik voor de tandarts.
Dat tandartsen eng zijn is blijkbaar iets wat iedereen weet, alleen voor kinderen en tandartsen wordt het angstvallig geheim gehouden.