koffiecursiefje

Ik heb het van thuis mee, mijn vader en moeder dronken ook, en nog steeds. Ze hebben nooit moeite gedaan dat voor ons te verbergen.
Als kind mochten wij elk om beurt de bonen malen en daarna het schuifje in de koffiezak leegmaken. Iets ouder mochten we met de ketel de koffie opgieten tot aan de boord, om dan te blijven kijken hoe de drab langzaam zakte. Geef toe, op zo'n prille leeftijd al aan zulke dingen blootgesteld worden : daar komen vodden van.
Ik ken alle symptomen van verslaving en ik weet het zeker : ik ben een koffiejunk. Al jàren, want toen VOF De Kunst in 1987 zong over "het pure spul zonder de suiker" en "het zwarte goud" brulde ik dat al in complete overeenstemming mee.
Als ik 's morgens uit bed kom gaan mijn gedachten onverwijld naar dat eerste shot, en wanneer ik de ochtendlijke slok neem, dan is dat waarlijk de spreekwoordelijke engel die op mijn tong plast....hemels.
In mijn Ouderhuis maken ze trouwens nog steeds koffie die rechtstaat in je keelgat, ook als je om 20u 's avonds binnenvalt. Respect! Ikzelf ben wat dat betreft door vele jaren hospitaalkoffie (lees : nonnenkoffie) op dat gebied sterk verwaterd.
Want alhoewel thuis de kiem voor mijn verslaving ontstond, mijn beroep van verpleegkundige heeft ook niet geholpen. De liters die dagelijks bij ons op dienst geconsumeerd worden zijn niet te tellen. Voor ons geen automaten of senseo, want niets zo authentiek en gezellig als de geur van versgezette koffie.
In Engeland mogen ze dan bij elk probleem uitroepen "I'll put the kettle on!", hier is de koffie ons bakje troost.
En geef toe - zelfs als je geen addict bent - er zijn heerlijkheden die pas echt tot hun recht komen in combinatie mét. Speculoos en chocolade bijvoorbeeld.
En kletsen.
Of al gehoord van thee- of chocomelkklets misschien?
En dan de sfeer die koffie oproept : Als ik een pak koffie opentrek, dan komt er salsa en percussie vrij, vrolijkheid, energie.
Dat overkomt mij nu eens nooit met groene thee zie.
(nipt van haar koffie)

Schuld en Boete

Mijn meetje - God hebbe haar ziel - was zéér en goed-gelovig. Het eerste is volgens mij sowieso onmogelijk zonder het laatste. Ze was lid van een fanclub voor het woord fanclub zelfs maar bestond. In die tijd werden grote groepen fanatiekelingen nog leger of legioen genoemd. Het legioen van Maria (spreek uit Màarja) gaf haar de verzekering dat alle miserie die ze hier op aarde meemaakte ruimschoots zou vergoed worden in het Hiernamaals.
Met zichzelf moest ze niet inzitten, haar plaats was al besproken, maar de rozenkransen die ze voor ons bad zijn niet te tellen. Blijkbaar konden we wat extra gebruiken.
Haar geloof was erg kleurrijk en magisch en als kind al kon ik van beide niet genoeg krijgen.
Meetje had een grote verzameling heiligenbeelden die her en der in huis liefdevol uitgestald stonden.
Sint-Antonius stond met zijn bruine pij aan te glimlachen op de schouw en werd aangeroepen als ze iets kwijt was. Was het belangrijk, dan werd er zelfs een kaarske ontstoken aan z'n voeten. Vond ze het voorwerp niet direct, dan werd de intonatie eerder dwingend dan smekend, en ik maakte het ettelijke keren mee dat "Den Illihe Nantoon" letterlijk in de hoek belandde, met zijn gezicht naar de muur. Hij kreeg geen woord meer.
Het ritueel eindigde uiteraard met het vinden van het verlorene. Dan werd Sint-Antonius berouwvol uit zijn hoekje gehaald, desnoods ter penitentie op de plaasteren kaalkop gekust en uitvoerig bedankt. Fascinerend vond ik dat. Nog steeds eigenlijk. Voor elk mankement, elke tegenslag was er een heilige die - als je maar devoot genoeg was - een mirakel kon verrichten. Of toch op z'n minst voor voorspraak in verband met je zaak kon zorgen bij de grote baas, God himself.
Ik kan het niet helpen maar als ik de gezondheidsgoeroe's van vandaag hoor, dan moet ik aan mijn meetje denken. Alles wat je overkwam kon afgekocht worden via de juiste heilige. Tegenwoordig heb je genoeg aan de juiste voedingssupplementen of pillen. De grote schuldgevoelens waar het geloof onze meetjes mee bang maakte met zijn erfzonde, dagelijkse- en doodzonde werden vervangen door schuldinductie en dwingende richtlijnen op het gebied van (geestelijke)gezondheid : Beweeg meer! Stop met roken! Eet gezond! Ontspan! Werk aan jezelf! Maak vrienden! Denk positief! Iemand die de dag van vandaag depressief of zwaarlijvig is - u kunt er vast nog andere bedenken - moet "mea culpa" slaan want heeft niet goed genoeg voor zichzelf gezorgd.
De dag van vandaag moet je niet meer elke avond ontelbare Weesgegroetjes afwisselen met Onzevaders om in de Hemel te geraken, de 10 simpele stappen van onze eigenste Vlaamse overheid volstaan.

Bijna even pervers als hopen op rijstpap met gouden lepels vind ik dat.