dinsdag, juni 20, 2006

Boilerman


Douchen is al een tijdje geen onverdeeld genoegen meer hier. Op de ochtenden (meer neigend naar de middag, maar dat wil hij niet geweten hebben) dat Middelste thuis is, het best merkbaar : verschrikt maar hartsgrondig gevloek vanuit de badkamer. Terwijl Jongste dagelijks net hetzelfde tegenkomt maar haar boosheid slechts laat blijken door wat verontwaardigd gesputter. Oudste en ikzelf hebben een identieke techniek, we doen gewoon een stap opzij en wachten tot het over is. Ons warme water heeft namelijk kuren en geeft er op cruciale momenten ijskoud de brui aan! Maar nu is redding onderweg! Tot ons aller blijdschap is het langverwachte bezoek van Boilerman vandaag gepland!
Eerbiedig wordt hij binnengelaten en vol ontzag zien Jongste en ik hoe hij handig dat ingewikkelde ding demonteert en er de juiste stukken uitvi(j)st. Met zijn grote leren schoudertas en koppelriem vol werktuigen waarvan geen mens behalve hijzelf weet waarvoor ze dienen, en waar hij moeiteloos en zonder kijken de juiste uitpikt, lijkt hij waarlijk de specialist die hij is. Niet gewoon Boilerman, maar Dokter Boilerman.
De klus is in geen tijd geklaard en Dokter B krijgt een welverdiende kop koffie. En dan gaat het gesprek plots over dierbaren, want die hangen hier in foto aan de keukenmuur, en over hoe moeilijk het is als ze veraf zijn. En Dr.B weet er alles van, want enige zoon woont in Spanje, nee, niet het einde van de wereld, maar toch te ver om binnen te wippen.Maar erger nog dan veraf wonen, is er niet meer zijn.En hij vertelt over schoonbroer, die 3 maand kwam inwonen tijdens verbouwingen, maar er ondertussen al 9 jaar was, en die hij elke morgen samen met hond ging wakker maken; ik hoorde het hele ritueel ontroerd aan. Tot paar weken geleden zekere morgen dus niet wakker te krijgen,die schoonbroer, zomaar, dood in bed. En hoe dat beeld op z'n netvlies gebrand staat, zo erg, dat hij er 's avonds niet van kan slapen. En wijl ik nog nadenk of ik hem het principe van visualisatie uit zal leggen, zegt Dr. B : "en weet je wat ik dan doe, als ik dat blijf zien? Ik placeer in gedachten een lavabo. En als dat nog niet genoeg is, een wc, en een spiegel, alles tot in de puntjes. Ik heb de laatste tijd al wat geïnstalleerd in bed!". En ik sta paf bij zo veel inventiviteit en intuïtie. Het moeten heus niet altijd bospaadjes of warme stranden zijn dus. Lavabo's en wc's kunnen het ook! Boilerman, you made my day!

1 opmerking:

Cursief Huigje zei

Mooi verhaal, mooie gedachte. Inderdaad iemand verliezen die je liefhebt, doet pijn. Bestaat er een dokter om dàt verdriet weg te nemen?