Join us!!

Ikzelf behoor nog tot de oude garde van Hen Die Geroepen Zijn. Maar onze rangen dunnen uit, we worden meer en meer een rariteit en wat meewarig bekeken. Verpleegkundige is al een hele tijd een knelpuntberoep en er waren al ettelijke dik gesubsidiëerde promotiecampagnes die weinig of geen aarde aan de dijk hebben gebracht.
Mensen die aan een opleiding beginnen krijgen vele faciliteiten, maar spectaculaire resultaten blijven uit , er is en er blijft een schrijnend tekort. Collega's worden niet vervangen omdat er simpelweg geen collega's voorhanden zijn. Waarom komen die reclamemannen eens aan ons niet vragen wat er zo interessant is aan onze job? Moeten wij dan in Godsnaam alles zelf doen? Alléz vooruit :

Een kleine greep uit de ontelbare voordelen van de verpleging :

- Het betaalt beter dan een job bij MacDonald (de uren zijn wel minder goed).
- Je mag de hipste crocs of fashionable birkenstocks dragen.
- Je moet je flashy witte outfit niet zelf wassen.
- Je krijgt de gelegenheid om de meest exotische, zeldzame en spannende aandoeningen
te ontdekken.
- Je krijgt aromatherapie : weliswaar in vormen die je voordien niet voor mogelijk
had gehouden.
- Geven is beter dan nemen ; vooral als het spuitjes en bloed prikken betreft.
- Wie wil er nog de chaosudoku uit de Humo als je dagelijks doktersvoorschriften mag
ontcijferen?
- Ruimte zat om in nachtelijke gangen silly walks te oefenen.
- Je werkt samen met onfeilbare en immer innemende, voorkomende en welgezinde
artsen.
- Originele fitness : vooral heffen, tillen en lopen.
- Nooit meer alleen met Kerstmis of andere feestdagen : je viert ze op het werk met
de collega's.
- Je krijgt de kans beroemde personen te ontmoeten : tenslotte moet iedereen ooit wel eens bevallen, één of ander laten verwijderen, aanzetten of gladstrijken.
- Als een etentje vervelend wordt kun je altijd uitweiden over sappige wonden of etterige toestanden om de boel wat leven in te blazen (of om van tafel verwijderd te worden)
- Je leert koffie drinken en appreciëren op alle uren van de dag.

Ons team kan er zo nog wel een paar opsommen.

Verder houden mijn collega's en ik ons beschikbaar om radiospotjes met deze slogans in te zingen of te figureren in promotieclipjes voor tv.
Wat de NMBS kan, lukt de verpleging ook.
Doén, mijnheer de minister!

How Are You Dranouter !

We stappen geladen met tent en slaapzak door het heuvelland; links kijken een tiental koeien ons loom aan, rechts ligt een glooiend veld vol spruitkolen.
En dan krijgen we boven die kolen plots de rode wimpels van de Kayam te zien.
Verder stappen en na een bocht in de weg komen honderden (duizenden?) kleurige tentjes tevoorschijn, tegen de heuvel geplakt.
Het blijft een onvergetelijk zicht en één van de hoogtepunten van mijn zomer : het folkfestival van Dranouter.
De editie van dit jaar vond ik één om duimen en vingers bij af te likken.
Een tent ingericht door de kringloop - compleet met tapijten en zachte zetels - waar het goed toeven en luisteren is, fantastische te ontdekken muziek op de alternatieve locaties, plaats genoeg om te genieten van zon, muziek en schoon volk.
Bart Peeters die van het melige "wil je met me trouwen?" iets maakt waar een bomvolle tent van moet slikken, Kadril die met de volksmuziekschool - hulde aan de doedelzakken - voor een massaal kippenvelmoment zorgt, Shantel die zijn wodka uit Bulgarije ronddeelt in de Palace; maar iedereen doet springen, ook zij die niks kregen.
Als die mensen vanop het podium dan roepen : "How Are You Dranouter !", dan brult Dranouter onverstaanbaar maar volmondig positief terug.
Het festival vindt zijn zoveelste adem en wordt eindelijk weer zichzelf.